Sonsuz Kalem

Düşmüş yaşamın

Uyandırmamış

Güneşin ışıkları,

Yıkamamış yüzünü.

Ellerine geçmemiş 

Bilememişsin

Anlayamamışsın

Değerini

Mutluluğun saf halinin.

Gözlerinden kaybolmuş

Parıldayan yıldızlar

Ket vurulmuş kanatlarına

Ulaşamamışsın Sirius'a.

Ay gözünü kapamış

Çehresini değiştirmiş

Sen gülerken yüzüne.

Tenini sarmış

Yabancı eller

Taş olmuş 

Bakanların yüreği.

Kalbini ezip geçmiş

Bu bilinmezlikler

İpe dizilmiş hayallerinle

Oynamış cambazlar.

Seni kim kurtaracak bu 

Yıkımlardan.

Bir melek doğar mı?

Gecenin siyahından

Beyazlarıyla çıkar mı saf,temiz?

Sanmam.

Kaptırdığın hayallerle

Avunursun insan.

Beyaz Sayfa

Nelerden geçiyor ömrüm
Kaç acıyla boğuştum
Sırtıma kaç anımın
Hezeyanı saplandı
Gözyaşlarım döküldü önüme
Ağlarım ben halime.
Sert geçen kışın
Bıraktığı
Çizgiler yüzümde.
Gözlerinden esen soğukluğun
Vurduğu vücudum
Dal gibi titrer,
Gözlerinden korkar
Kaçar bakışlarım
Saklanır,
Ama kopamaz gözlerinden.
Bedenimi törpüleyen
Rüzgar
Benden götürür
Ruhumun sızısını.
Yeni sayfalar açarsın
Ama
Görünmez beyaz yazılar
Beyaz sayfalar üstünde
Unutamazsın.

Güzel bir yel esiyor kuzeyden
Doğudan geliyor kokun
Bunun sonunda korkum
Hiç bulamamak seni.
Kaçmak kolay,
Zordur ruhu anlamak.
Ama en zoru,
Uzaklaşmak benliğinden
Kendinden korkmak
Zor bu enkazın içinden
Kuş olup kanatlanmak.
Acılardan mumyalanmış
Pürüzsüz güzelliğin
Korumuş seni,
Gözlerinde boğulan
Denizcilerin duası
Yaşatmış.
Sıyrılmış beyazlardan bedenin
Karalar bağlamış
Günahkar rahibeler gibi
Kapanmışsın içine
Susmuş dudakların.
Pırıltısı alınmış gözlerinin
Fersiz cümleler kuruyor dilin.
Kemiksiz,mimiksiz yüzün
Mezar taşlarından farksız.
Ölüm serilmiş önüne
Sahte bir dramdan ibaret
Bir sahnede
Ağlamış gözlerin yalandan
Dilin gerçekleri söyleyememiş
Kalbin itiraf edememiş olanları
Beynin tasdiksiz kalmış.
Güzel bir yel esiyor kuzeyden
Batıdan geliyor kokun
Bunun sonunda korkum
Hep beraber olmak
Yalandan.

Mahşer
İki gözüm
Yıllanıyor şişelerim
Açılmıyor sensiz şaraplarım.
Sensiz olmuyor
Gecelerin karanlığından
Kurtulmuyor ruhum.
Penceremden içeri,
Girmiyor gün ışığı.
Telafisi mümkün değil geçen zamanın
Kayıp giderken ellerinden,
Geç olmasın gülüşler
Güçleşmesin kavuşmalar,
Bekliyorum belirsizliklerle
Geberiyorum bu can pazarında
Deli divane diyar diyar geziyorum.
Yalnızlığa hüküm sürülmüş tarlalar
İnfazı verilmiş mahkum gibi suratım.
Güller bezenmiş yollarda
Dikenlerden kanlı ayaklarım,
Gelemem yanına
Yıkılır hükümdarlığım.
Yere düşer başım.
İşte o zaman
Sızar mı gözlerinden damlalar
Toprağı yeşertir mi?
Umutlarını al
Aklını kaybet
Gel yanıma,
Mahşerin kanlı rıhtımında
Buluşsun ellerimiz.

Ne kadar da aşık hergele
Gözleri kamaştıran güzelliğe,
Sanki güneşten bir portre
Madam Bovie.
Sözü var hergeleye
Sevecek onu.
Hergele itaatkar
Bekler senelerce.
Ne kadar da acizce
İnanmakta her sözüne.
Pervane olmuş güneşine
Yaklaştıkça yanacak
Bilmemekte.
Tapıyor sevgisine
Sanki dünyanın nüfusunu
İndirmişler bire.

Uyku girmez gözüne
Yüzünü görmeyince.
Yollarını gözler durur gecelerce.

Ama Madam Bovie Taksim'de.
Umrunda değil hergele.
Çağırıyor gözleri davetsiz misafirleri
Caka satmakta güzelliği.

Madam Bovie incecik bir selvi
Gözleri altın sarısı
Teni bembayaz kağıttan daha beyaz.
Uçuk pempe dudaklarından
Dökülecek sözler için
Verilir yüzlerce baş.

Hergele düş peşinde
Taksim'de tutuldu
Madam Bovie illetine
Sevilmediğini bile bile
Kanatlanıp koşar sesine.
Evlenir Madam Bovie
Zengin bir tüccar ile.
Hergeleyi sarar
Aşkın ıstıraplı kolları,
Acıyıda katık yapar üstüne
Güneşine koşan hergele
Yanar içten içe
Ve bitirir bu yangın ömrünü
Kimsesiz gecesinde.

*Eğer bir şair olsaydım
Bu şiiri böyle yazmazdım.