Köşe başı bir köpek kulübesi ahşaptan
Park bomboş,sadece sızmış birisi şaraptan.
Külübesinde tek başına bir köpek.
Yalnız kalmışlığın onun kadar vuracak,alnının çatından.

Sayıklıyor sızmış adam
Rüyasını dinliyor,köpek uzaktan.
Seviyormuş sızmış adam
Gecenin soğunu kırmak isteyen ailenin
Sobada yaktığı odun gibi ateşli.
Adamda yanmış habersiz
Kor olmuş içinden
Kanına katran katılmış
Dönmüş siyaha kalbi.

Hiçbir gece uyuyamamış
Yorgun bedeni sızarmış hep sabahlara
Nefesini harcamış, kelimeleri tüketmiş
Anlatmak için aşkını bir duvara.
Resimler çizmiş duvara
Güzelleştirmiş görüntüsünü
Ama duvar hâlâ katı
Hâlâ cansız.
Adam anlatmış,anlatmış
İnat etmiş değişmemiş duvar.
Sonra susmuş herkese.
Lal etmiş dilini.

Köpek anlatıyor derdini
Suskun gözlerinin
Meşhur edasıyla
Patlatıyor cümleleri arka arkaya..
-Benim gibi sevmiş bu adam
-Benim itaatim gibi itaatkar
-Çaresiz kalmış.
-Bir sıcak yüze hasret yüzü.
-Duvarlardan bıkmış gözleri.
-Bir çift güzel göze kanmış
-Ufacık aklı.

SON1
Kusmuş sızmış adam
Ağzından katran kanını
Kalbinden aşkını.
Bitirmiş resminin son kısmını

SON2
Kusmuş sızmış adam
Ağzından katran kanını
Kalbinden aşkını.
Bitirmiş resminin son kısmını
Ve yazmış duvara:
-Bu kadar inat ölüme giderdi
-Duvarı sevmek bana yakışırdı.