Ne kadar da aşık hergele
Gözleri kamaştıran güzelliğe,
Sanki güneşten bir portre
Madam Bovie.
Sözü var hergeleye
Sevecek onu.
Hergele itaatkar
Bekler senelerce.
Ne kadar da acizce
İnanmakta her sözüne.
Pervane olmuş güneşine
Yaklaştıkça yanacak
Bilmemekte.
Tapıyor sevgisine
Sanki dünyanın nüfusunu
İndirmişler bire.

Uyku girmez gözüne
Yüzünü görmeyince.
Yollarını gözler durur gecelerce.

Ama Madam Bovie Taksim'de.
Umrunda değil hergele.
Çağırıyor gözleri davetsiz misafirleri
Caka satmakta güzelliği.

Madam Bovie incecik bir selvi
Gözleri altın sarısı
Teni bembayaz kağıttan daha beyaz.
Uçuk pempe dudaklarından
Dökülecek sözler için
Verilir yüzlerce baş.

Hergele düş peşinde
Taksim'de tutuldu
Madam Bovie illetine
Sevilmediğini bile bile
Kanatlanıp koşar sesine.
Evlenir Madam Bovie
Zengin bir tüccar ile.
Hergeleyi sarar
Aşkın ıstıraplı kolları,
Acıyıda katık yapar üstüne
Güneşine koşan hergele
Yanar içten içe
Ve bitirir bu yangın ömrünü
Kimsesiz gecesinde.

*Eğer bir şair olsaydım
Bu şiiri böyle yazmazdım.