Sonsuz Kalem

Kapansın kapılar
Uzaktan baktığım hayale
Ulaşmak isterken
Kırıldı kemiklerim.
Çokca yaranın bulunduğu bedenim
Sarıldı ipek kumaşa.

Geceye katıldı sabahlarımın öyküsü
Uykunun en tatlı yerinde,uykumun
Yerini aldı kabuslarım.

Yazık oldu ilkbaharda
Yeşeren ağaçlara
Kışın ölümü sardı
Dört yanını.
Bile bile,ölüp ölüp dirilirdi
Sararan yaprakları,
Tıpkı anılar gibi.

Sanki bitmezmiş
Gitmezmiş gibi başımdan
Öyle bakarak alma aklımı.

Binlerce gecenin öyküsü var içinde
Binbir sabahın doğumu
Hiç bitmemiş hikâyelerin
Hiç başlamamış cümlelerin
Sızısı kalır içinde.

Neden bilmezsin kalbini?
Dinlemez olur aklın
Verdiğin sözleri.
Kim kurtaracak seni burdan?
Aşk mı sevgi mi ?

Boş kalmış kalbinin bahçesi
Yoksun ve işler karışık
Nasıl düzelir ki bu ?
Karmaşıklık hâli.


Y.V.İ.K

Sar beni
Baksana soğuğuna havanın,
Sanki ayrılmış sevdiğinin
Gözlerinden.

Acımaktaya yüreğin
Bunun sebebi sensin.
Hep kendini sakladın
Sevginin gücünden...

Gözlerine bakarken
Kırdım kilidini,kırık kalbinin.
Kokunu alınca
Sarhoşluk sardı bedenimi,
Şaraptan daha fazla.

Kim bu yalnızlığın sebebi
Uykusuz ağrılı gecelerin sahibi.
Ben olmalıyım
Saçlarını dağıtan rüzgar.

Nereden çıktın karşıma
Sanki sahipsizliğimi
Bilir gibi.

E R.N

Sensin bu gecenin kanatları
Melekler ikrar etmiş adını.

Sensin bu filmin dramı.
Bu güneşin sarışın tarafı.
Çelik gökten,mavi çukurları.

Sensin sabahın ayazı
Çölün vahası.

Sensin baharın yeşil tonu
Şarabın keskin kokusu.
Sigaranın tellendiği kuytu,
Sensin.

Sensin deniz kızı.
Bir hayalin resmi
Hayatın resitali
Bir tablonun üç farklı rengi
Sensin.

Harap olmuş gönül sarayları
Uykunun bölündüğü gece yarısı
Sensin.

Ve ben koskaca bir gemiyim
Gözlerinin maviliklerinde.
Ama şaşmış rotam
Kaybetmişim kendimi.
Ben sende boğuldum.
Bilmezsin.