Sonsuz Kalem

Düşüncelerinle kırdın gecenin soğunu
Sıcaklığına hasret kalır
Yatağın dolmamış köşesi.

Yastıklarınla savaşta mağlup askerlerin.
Gözlerinde yaş biriktirdi
Yağmurun yüzüne vuran suskun nefesi.

Sert bir düşüşle çarptığın donmuş bir göl burası.
Buzul çağını yaşayan kalbinin
Bir tablosu,senin vücudun.

Bir ülke gibi bu kalbin
Kendini geliştirememiş.
Ama büyük görünür dışardan.
İçinden bomboş.

Salınarak yürüdüğün yolların
Kitabesi gözlerim
Her adımın ezberimde.
Her bakışın yüzümde
Nefretle baktığımdan beri.

Susmak ne kadar acı
Haykırırken bedenin
Ne kadar acınası
Aciz duruşun.
Ne kadar saçma anlamayaşın
Kalbimde kuruyuşun.
Ve gözlerin kurşun.

Susmak ne kadar da doğru
Konuşmadıkça unuttun.
Sardı geceni katran
Ciğerine çektiğin duman.
Bir de ahmaklığına yan.

Koynumda beslediğin yılanıma kıydım.
Yalanıma gözlerinden bir kurşun bıraktım.
Silinecek hatıraların
Beyninin çıkmazından
Saracak içini.

Salınarak yürüdüğün yolların
Hayaleti bedenim.
Gelişin aklımda
Gidişin aklımda
Herşey benim aslında.
Kimse görmeyecek beni
Karanlıkların ardında.

Başkaldırdı ruhun kalbine
Velayetini bıraktın üstüne
Hiç sevmediğin sevginin.

Ne kadar kandın
Yüzündeki güzel güze.
Derisini dökmüş yüze.

Beraatını oyladı hakimlerin.
Kafesinden ayrıldı kalbin
Uçtu bilinmezliğe.

Ne kadar kandın
Saflığına kalbinin
Ne kadar sevdin vicdanını?

Hüzünler bıraktın sokak köpeklerine.
Beraber üşüdünüz sabah saatlerinde
Ferdi yaslar içinde.

Kaç geceye yüzünü sürdün
İmkansız olsa da sarıldın mı
Hayallerine.

Ne kadar kandın
Bu bazen gülen yüzüme.
Ne kadar sevdin
Göğsünü eriten kalbini.
Ne sandın ki
Karanlıkların benimle son bulacağını mı?

Gözlerini dikti
Durdu karşında
Bir duman daha çekti üçüncü sigarasından
Ve hoyratça savruldu kelimelerin
Kendini kandırdı güz yüzü.
Bir hatıra kaldı elinde.
Bir fotoğraf yırtık.
Bin yırtılmışlık yüzünden.

Vicdan sadece sevilene.
Vicdan sadece bana yok bu gece de.
Bitti bu krallık.
Bitti bu masal perisinin büyüsü,
Büyüdükçe.

V.Y.S.A.B.S-R.N

İzin vermez bu kilitli kapılar
Geçilmez bu yoldan.
Sanki geçmiş sanarsın,
Saparsın yolundan.

Nerede aklını bıraktın.
Düşünmedin hiç.
Bakarken güzelliğine yaralarının
Farkına varmadın.
Geçti zamanın.

Sır gibi saklanır kalbinde,
Gecenin hatırasında,
Binlerce kelamın.
Hiç bilmedin.

Bilseydin eğer
Ağlardı kurumuş dudakların.
Gözlerin kapanmazdı ansızın
İnsafa gelirdi beş para etmez ciğerin.

Yüzüne bakmaya cesaret edemez
Korkusundan gecenin.
Yarım ölümünü sonlandırmaz.
Kabuslarında ölümün.

Ansızın bir fırtına kopacak
Bir çığlık
Bitecek masalın.

Yağmurlar yüzüne tükürecek.
Kar siyahlara bürünecek.
Güneş geceye doğacak
Tersine dönecek dünya.

Erken kalktın uykularından
Benden kaçar tutuklu dudakların.

Bağlı kalacak kalbin gözlerine
Aklın ermeyecek gizemine.

Matemini dizginleyecek bu sarılmalar
Her gece hayallerine dalacak.

An gelecek saracak mı uykularında
Ruhunu,sarmaşık gibi kabusların.

Susacak mı duvarındaki fotoğrafın
Esecek mi rüzgar pencerenden.

Kime meyil edecek bakışların
Kaç yüz eskitecek kalbin.

Kaçacaktın kaç kere de
Yüzün yüzünü kaybetti.

Sular aktı geçti zaman durdu
Uktesi kaldı içinde binlerce cesedin.

Durulmuyor dingin denizler
Ağlayarak koşuyor dalgalar.
Öyleyse boğ kendini yüreğin
Şimdi susman vaktidir.

R.N 04.52

Sanki beş dakikada içtiğin
Sigaranın odanı
Saatlerce kokutması gibi anılar.

Yolda yürüyemediğin zamanların
Bok ettiğin gecenin.
Şarabına sarılmış gazatenin.
İlerisini bildiğin halde
Gittiğin yolların suçlusu kendin.

Sizden bir bok olmaz diyen
Aklına karşı çıktığın için
Çok içtin
Sussun diye düşüncelerin.

Uyuşmayan beyin tek sorunken
Artık sorun uyuşmayan bedenin.

Gebermeni istedi tüm hücrelerin
Uykulardan uyan diye bağırdı.
Sahte bu mutluluk anla diye
Feryat ederdi gözleri.
Anlayamadın.

Geber ama kalsın yüzündeki tebessüm
Beyaz güller derilsin kollarına
Bir şiir kitabı çıksın raftan
Bir mektup.
Ağla o mektubuna.

Masanın üstünde fotoğrafların sahibi
Gerçek seni kaybetmişsin sen
Bulamadığından bu endişen.
Şişelerin çöplüklerde,hatıraların zihninde kalacak.


Ne zaman dolanacak boğazına beyaz yalanların?
Ne zaman nazik boynunu bükecek?
Bir şiirin içinde binlerce Hayalet
Kimi seçecek bu sefer.

Nefes alıp alıp ölecek olmak kadar komik yazdıkların.
Ve son sihri gecenin
Ayı kucaklatması olacak Güneş'e.

Puslu bir geçmişin izlerini taşır
Dilimin ucundaki kelimeler.
Rol verilen hayatta
Replikleri ezbere atar zihnin.
Her nasılsın sorusuna
Iyiyim demek gibi.

Ruhunu paramparça eden her neyse
Bekler havanın kararmasını.
Içine işlerken şehrin ayazı.
Bir bankta beklemek gibi sıcağı,
Bekleyeceksin umudunu.

Uykundan eden düşünceler
Sarınca zihnini
Uyku ilaçlarıyla mı telafi edeceksin?
Geceyi örttün üstüne ama
Aydınlığı bekler gözlerin uyumak için.
Niçin?

07.11