Başıboş dolaşırken sokaklarda,eski bir dost sohbeti gibi sararken müzikler kulağımı,derin bir nefes aldım.Adımlarım o kadar boş,o kadar isteksiz ama bir o kadar da kararlı görünüyordu.Sanki bir yere yetişmeye çalışır gibi.

Dans ederken notalar,çevremde insanlar...Dünyanın her hali var diye düşündüm.Kendi halime kalmıştım ben,kabul etmek zordu.Gün batmaya yakındı,bir alaca turuncu-siyahlık vuruyordu gökyüzünden gözlerime.Hava yavaş yavaş soğuyordu.

Biraz yorgunluk çökmeye başlamıştı bedenime.

Yakınlardaki hep gittiğim kafeye doğru adımlarımı hızlandırdım.Sakin bahçeli bir yerdi.Açık havası ve yeteri kadar sağladığı yalnızlığı vardı.Benim için biçilmiş kaftandı.

Kapıdan girdim,kafede çok insan yoktu.Bahçede boş bulduğum bir masaya oturdum.Müzikle vedalaşıp,sessizliğe dalma vakti gelmişti.

Bir kaç arkadaş grubunun sesleri,sessizliğe bozuyordu.

-Kılıçdaroğlu'nda liderlik vasfı yok bir kere.

-Tamam abi olmasın bu kez de vasıfsız olsun dedi karşısındaki çocuk.

İstemeden gülmeme sebep oldu.Neyse dedim.

Garson yaklaştı,tanımıştı beni artık,bende onu tanımıştım.Aynı üniversite, aynı fakültedeydik.Fakültede birbirimizi görmemiş olsak bile,kafede tanışıp arkadaş olmuştuk.Benim gibi üniversitede öğrenciydi,akşamları da bu kafede çalışıyordu.Adı Okandı.1.80 boylarında hafif esmer,kavruk...Ankaralıydı.Saçları uzun,profesör gözlüklü,bilirkişi gibi her şey hakkında bir fikri vardı.

Garip kazaklar giyerdi sembollü,değişik baskılı, geyikli,baykuşlu...Kazaklarının rengini,aynı renkli çoraplarla uydurarak... Sosyoloji okuyordu.Çok kafa açardı.Ama bazen de hak verirdim ona konuşurken.

-Hoşgeldin.Ne içersin Cem?

-Ben bir çay alayım.

-Tamam getiriyorum.Ne var ne yok nasıl gidiyor?

-Nasıl olsun aynı dolaşıyorum sokaklarda ellerimde çiçekler kapında sırılsıklamım sonunda.Güldüm.O da güldü.

-Aman dikkat et,hasta olma.

-Merak etme,merak etme...Bana bir şey olmaz.

-Senin nasıl gidiyor?

-Aynı görüyorsun,kapitalist sistem,sosyalist Okan savaşı devam ediyor.

-Bu savaşın sonu yok dedim gülerek.

-Doğru diyorsun.Biliyor musun bu akşam kafede ufak bir program var bir saatlik.

-Yok hayır haberim yoktu.Ne programı?

-Yazar gelecekmiş.Tolga Tüfekmiş adı biliyor musun?

-Evet yeni nesil yazarlardan biliyorum.

-O söyleşi yapacakmış.

-Ne güzel,katılırım.Benim ilgi alanıma giriyor zaten.

-Zaten çok gelen olmuyor böyle şeylere kalabalığa gelemezsin sen.

-Bazen okumamaları işime yarıyor.

Birlikte güldük.Okan işinin başına döndü.Ben bir sigara yaktım.Çayımı yudumladım.