Sonsuz Kalem

Erken kalktın uykularından
Benden kaçar tutuklu dudakların.

Bağlı kalacak kalbin gözlerine
Aklın ermeyecek gizemine.

Matemini dizginleyecek bu sarılmalar
Her gece hayallerine dalacak.

An gelecek saracak mı uykularında
Ruhunu,sarmaşık gibi kabusların.

Susacak mı duvarındaki fotoğrafın
Esecek mi rüzgar pencerenden.

Kime meyil edecek bakışların
Kaç yüz eskitecek kalbin.

Kaçacaktın kaç kere de
Yüzün yüzünü kaybetti.

Sular aktı geçti zaman durdu
Uktesi kaldı içinde binlerce cesedin.

Durulmuyor dingin denizler
Ağlayarak koşuyor dalgalar.
Öyleyse boğ kendini yüreğin
Şimdi susman vaktidir.

R.N 04.52

Sanki beş dakikada içtiğin
Sigaranın odanı
Saatlerce kokutması gibi anılar.

Yolda yürüyemediğin zamanların
Bok ettiğin gecenin.
Şarabına sarılmış gazatenin.
İlerisini bildiğin halde
Gittiğin yolların suçlusu kendin.

Sizden bir bok olmaz diyen
Aklına karşı çıktığın için
Çok içtin
Sussun diye düşüncelerin.

Uyuşmayan beyin tek sorunken
Artık sorun uyuşmayan bedenin.

Gebermeni istedi tüm hücrelerin
Uykulardan uyan diye bağırdı.
Sahte bu mutluluk anla diye
Feryat ederdi gözleri.
Anlayamadın.

Geber ama kalsın yüzündeki tebessüm
Beyaz güller derilsin kollarına
Bir şiir kitabı çıksın raftan
Bir mektup.
Ağla o mektubuna.

Masanın üstünde fotoğrafların sahibi
Gerçek seni kaybetmişsin sen
Bulamadığından bu endişen.
Şişelerin çöplüklerde,hatıraların zihninde kalacak.


Ne zaman dolanacak boğazına beyaz yalanların?
Ne zaman nazik boynunu bükecek?
Bir şiirin içinde binlerce Hayalet
Kimi seçecek bu sefer.

Nefes alıp alıp ölecek olmak kadar komik yazdıkların.
Ve son sihri gecenin
Ayı kucaklatması olacak Güneş'e.

Puslu bir geçmişin izlerini taşır
Dilimin ucundaki kelimeler.
Rol verilen hayatta
Replikleri ezbere atar zihnin.
Her nasılsın sorusuna
Iyiyim demek gibi.

Ruhunu paramparça eden her neyse
Bekler havanın kararmasını.
Içine işlerken şehrin ayazı.
Bir bankta beklemek gibi sıcağı,
Bekleyeceksin umudunu.

Uykundan eden düşünceler
Sarınca zihnini
Uyku ilaçlarıyla mı telafi edeceksin?
Geceyi örttün üstüne ama
Aydınlığı bekler gözlerin uyumak için.
Niçin?

07.11

Bırak beni
Sokaklara kusmuşluğumla,
Adını düğüm etmişliğimle göklere.

Görkemli şatolarda aldın
Nefesini.
Zerre zerre
Kendini yok  etmene hayran kaldı
Aklımın saf köşesi.

Ay tutulsun göğsündeki benden
Kalbin yıpransın gülüşlerle.
Yıldızlara kurulsun salıncağın
Düşlere kalsın hüzünler.

İnciler bezensin boynuna
Kulaklarına küpe olsun hatalar.
Yeniden başlasın zulüm toprağı.
Hiç gül açmamış yüzünde.

R.N 05.24

S.K. Y.Z

18.02.04