Sonsuz Kalem

Başı bozuk bu düşüncelerinin
Sonu gelmeyen karadeliklerin
İçinde hapsolmuş.
Küçük bir çocuksun.

Yaşın büyümüş
Yıllarla beraber
Ama düşüncelerin,yaptıkların
O kadar saf kalmamış yıllar geçtikçe.

Gün yüzüne vurdukça
Saklı kalmış kötülüklerinin
Hepsi meydanda.

Kararmış iyililiklerinin beyazı
Grileşmiş şehrinin göğü.
El vermiş siyaha
Gözlerinin bebeği.

Sigaramı yakıyorum,pencerenden
Bakıyorum bu garip dünyaya.
Boğazında ilmeklenen adım
Ha öldürdü seni ha öldürecek.

Duvarlarını kırdığın bu odanın
İçinde saklı gözyaşların.
Ahını aldığın saatlerin
Geri dönüşü olmayacak.

Son bir kadehiniz var mı?
Masanın en içli makamında
Bir şişe daha mı açarsınız yoksa?
Yoksa yok oluyorsa,herşey unutuluyorsa
Boşa mı yaşar olduk dünyada?

Hüzünler
Gülümsemeler
Güller
Papatyalar,çiçekler
Yüzündeki sahte gülücükler.
Bitip gidecek,solacak herşey.

Solmuş yüzündeki bahar
Ama bu sefer başka güzel.

Affet gece gibi karanlık yanımı
Sanki umrumda değilmiş gibi
Yaşadığım bu hayatı.

Dertten kurtulmaz başımı
Affet,hep böyleydi talihim.
Sigaram yanar küllüğümde.
Bırakamadım,zamanım dolmadı.

Uyuyamadım geceleri
Gözlerim kan çanağı
Bekledim güneşimi,
Doğmadı.

Çok sevdi de bu aklım.
Yetmezmiş,bilemedim.
Sanki bir duvarı
Jilet ile yıkmaya çalışmışım.
Ama sadece kazımışım,affet anlatamadım.

Uç desen uçamam,aşamam duvarları
Konuşsan konuşamam zaten
Kim isterdi ki konuşmamı.
Sadece dövdüğüm duvarlar bilir
Kahrımı.

Ben mi çizdim bu çizgi romanı?
Çok mu hayalperest bu duygularım?
Ne kadar uzaktayım kendimden
Binlerce maske yüzünden.

İnanmak hayatın kumarı
Oyna inançla ama
Kaybedersen inancını
Kaybedersin kendini.
Beni affet.
Kaybettin.

Kaç şişe kırdım bu pervasız sokaklarda
Kimsesiz banklarda
Affet gelemedim yanına.
Üç beş şiir yazdım hatrına.

Bir sonu olacaktı kendimin
Gecenin başka koynunda
Unut ama umutla.
Geceyi sar,çek git,gir koynuna.

Düşüncelerinle kırdın gecenin soğunu
Sıcaklığına hasret kalır
Yatağın dolmamış köşesi.

Yastıklarınla savaşta mağlup askerlerin.
Gözlerinde yaş biriktirdi
Yağmurun yüzüne vuran suskun nefesi.

Sert bir düşüşle çarptığın donmuş bir göl burası.
Buzul çağını yaşayan kalbinin
Bir tablosu,senin vücudun.

Bir ülke gibi bu kalbin
Kendini geliştirememiş.
Ama büyük görünür dışardan.
İçinden bomboş.

Salınarak yürüdüğün yolların
Kitabesi gözlerim
Her adımın ezberimde.
Her bakışın yüzümde
Nefretle baktığımdan beri.

Susmak ne kadar acı
Haykırırken bedenin
Ne kadar acınası
Aciz duruşun.
Ne kadar saçma anlamayaşın
Kalbimde kuruyuşun.
Ve gözlerin kurşun.

Susmak ne kadar da doğru
Konuşmadıkça unuttun.
Sardı geceni katran
Ciğerine çektiğin duman.
Bir de ahmaklığına yan.

Koynumda beslediğin yılanıma kıydım.
Yalanıma gözlerinden bir kurşun bıraktım.
Silinecek hatıraların
Beyninin çıkmazından
Saracak içini.

Salınarak yürüdüğün yolların
Hayaleti bedenim.
Gelişin aklımda
Gidişin aklımda
Herşey benim aslında.
Kimse görmeyecek beni
Karanlıkların ardında.

Başkaldırdı ruhun kalbine
Velayetini bıraktın üstüne
Hiç sevmediğin sevginin.

Ne kadar kandın
Yüzündeki güzel güze.
Derisini dökmüş yüze.

Beraatını oyladı hakimlerin.
Kafesinden ayrıldı kalbin
Uçtu bilinmezliğe.

Ne kadar kandın
Saflığına kalbinin
Ne kadar sevdin vicdanını?

Hüzünler bıraktın sokak köpeklerine.
Beraber üşüdünüz sabah saatlerinde
Ferdi yaslar içinde.

Kaç geceye yüzünü sürdün
İmkansız olsa da sarıldın mı
Hayallerine.

Ne kadar kandın
Bu bazen gülen yüzüme.
Ne kadar sevdin
Göğsünü eriten kalbini.
Ne sandın ki
Karanlıkların benimle son bulacağını mı?

Gözlerini dikti
Durdu karşında
Bir duman daha çekti üçüncü sigarasından
Ve hoyratça savruldu kelimelerin
Kendini kandırdı güz yüzü.
Bir hatıra kaldı elinde.
Bir fotoğraf yırtık.
Bin yırtılmışlık yüzünden.

Vicdan sadece sevilene.
Vicdan sadece bana yok bu gece de.
Bitti bu krallık.
Bitti bu masal perisinin büyüsü,
Büyüdükçe.

V.Y.S.A.B.S-R.N

İzin vermez bu kilitli kapılar
Geçilmez bu yoldan.
Sanki geçmiş sanarsın,
Saparsın yolundan.

Nerede aklını bıraktın.
Düşünmedin hiç.
Bakarken güzelliğine yaralarının
Farkına varmadın.
Geçti zamanın.

Sır gibi saklanır kalbinde,
Gecenin hatırasında,
Binlerce kelamın.
Hiç bilmedin.

Bilseydin eğer
Ağlardı kurumuş dudakların.
Gözlerin kapanmazdı ansızın
İnsafa gelirdi beş para etmez ciğerin.

Yüzüne bakmaya cesaret edemez
Korkusundan gecenin.
Yarım ölümünü sonlandırmaz.
Kabuslarında ölümün.

Ansızın bir fırtına kopacak
Bir çığlık
Bitecek masalın.

Yağmurlar yüzüne tükürecek.
Kar siyahlara bürünecek.
Güneş geceye doğacak
Tersine dönecek dünya.

Erken kalktın uykularından
Benden kaçar tutuklu dudakların.

Bağlı kalacak kalbin gözlerine
Aklın ermeyecek gizemine.

Matemini dizginleyecek bu sarılmalar
Her gece hayallerine dalacak.

An gelecek saracak mı uykularında
Ruhunu,sarmaşık gibi kabusların.

Susacak mı duvarındaki fotoğrafın
Esecek mi rüzgar pencerenden.

Kime meyil edecek bakışların
Kaç yüz eskitecek kalbin.

Kaçacaktın kaç kere de
Yüzün yüzünü kaybetti.

Sular aktı geçti zaman durdu
Uktesi kaldı içinde binlerce cesedin.

Durulmuyor dingin denizler
Ağlayarak koşuyor dalgalar.
Öyleyse boğ kendini yüreğin
Şimdi susman vaktidir.

R.N 04.52

Sanki beş dakikada içtiğin
Sigaranın odanı
Saatlerce kokutması gibi anılar.

Yolda yürüyemediğin zamanların
Bok ettiğin gecenin.
Şarabına sarılmış gazatenin.
İlerisini bildiğin halde
Gittiğin yolların suçlusu kendin.

Sizden bir bok olmaz diyen
Aklına karşı çıktığın için
Çok içtin
Sussun diye düşüncelerin.

Uyuşmayan beyin tek sorunken
Artık sorun uyuşmayan bedenin.

Gebermeni istedi tüm hücrelerin
Uykulardan uyan diye bağırdı.
Sahte bu mutluluk anla diye
Feryat ederdi gözleri.
Anlayamadın.

Geber ama kalsın yüzündeki tebessüm
Beyaz güller derilsin kollarına
Bir şiir kitabı çıksın raftan
Bir mektup.
Ağla o mektubuna.

Masanın üstünde fotoğrafların sahibi
Gerçek seni kaybetmişsin sen
Bulamadığından bu endişen.
Şişelerin çöplüklerde,hatıraların zihninde kalacak.


Ne zaman dolanacak boğazına beyaz yalanların?
Ne zaman nazik boynunu bükecek?
Bir şiirin içinde binlerce Hayalet
Kimi seçecek bu sefer.

Nefes alıp alıp ölecek olmak kadar komik yazdıkların.
Ve son sihri gecenin
Ayı kucaklatması olacak Güneş'e.