Sonsuz Kalem

Güzel bir yel esiyor kuzeyden
Doğudan geliyor kokun
Bunun sonunda korkum
Hiç bulamamak seni.
Kaçmak kolay,
Zordur ruhu anlamak.
Ama en zoru,
Uzaklaşmak benliğinden
Kendinden korkmak
Zor bu enkazın içinden
Kuş olup kanatlanmak.
Acılardan mumyalanmış
Pürüzsüz güzelliğin
Korumuş seni,
Gözlerinde boğulan
Denizcilerin duası
Yaşatmış.
Sıyrılmış beyazlardan bedenin
Karalar bağlamış
Günahkar rahibeler gibi
Kapanmışsın içine
Susmuş dudakların.
Pırıltısı alınmış gözlerinin
Fersiz cümleler kuruyor dilin.
Kemiksiz,mimiksiz yüzün
Mezar taşlarından farksız.
Ölüm serilmiş önüne
Sahte bir dramdan ibaret
Bir sahnede
Ağlamış gözlerin yalandan
Dilin gerçekleri söyleyememiş
Kalbin itiraf edememiş olanları
Beynin tasdiksiz kalmış.
Güzel bir yel esiyor kuzeyden
Batıdan geliyor kokun
Bunun sonunda korkum
Hep beraber olmak
Yalandan.