Sonsuz Kalem

Madde-Yalan-Kan
Karanlık.
Öfkeyle doğar artık güneş,ayın ışığından.

Aydınlık.
Geceye sarılır,güneşin kahrından.

Sonsuzluk.
Sonunu bilmeden koşarmış zamanın ardından.

Sonbahar.
Döker yaprakları sancısız,korkusuz bir zaman.

Yağmur.
Temizlesin hasta,aciz kalbini.

İlkbahar.
Çiçekler açsın gönül pencerende sayısız.

Yağmur.
Yıkasın,hüzünlerine hüzün olup yağanları.

Kış.
Kar tutsun bütün çığlıklarını.

Kar.
Yağsın,huzuru koklasın buzdan şatolarında büyük insanoğlu.

Gece sarılsın tütünün kağıda sarılması gibi.
Tütün yansın tutuşsun gözbebeklerinde.
Alevler yükselsin gözlerimden kalbime.
Bir madde çözülsün avuçlarımdan
Dikilsin toprağa bu yeni fidan.

Yağsın bu gece yıldızlar üstüme
Serdim gökyüzünü gözlerimden kalbime.
Bir dilek tuttum
Tutmayacağını bile bile.

Yaşam varmış,tutmamış,bırakmış.
Yalanmış.
Yılana sarılmış,yalana sarılmış insan gibi.

Eğer yoksa bunun sonu
Üstünden geçecek gibi sorun.
Ne kadar yalan duyduysan
O kadar kanar yaran.
Dur bir yara bandı
Ya da yap bir pansuman.

Sabahı seyredecek
Güneş gözlükleri olmadan.
Hadi bir umut dayan.
Gözlerinde bak herşey
Kan,kan,kan...