Sonsuz Kalem

Uyu ve Uyan
Bu farklıydı sanki
Şeytana tapar gibiydi ruhum.
Sanki koskaca karanlıkların
Ve karaltıların.
Sahibiydi nefesim.

Kendime efeydim
Yıkılmaz sanardım.
Koskaca ellerimle
Bu enkazı kaldırırım sandım.
Enkaza döndüm birden.

Acımasızdı gözlerimin kanı,
Işıltılara duyarlıydı gözbebeklerim.
Yağmurun sadeliğine,
Ağaç yapraklarının hışırtısına,
Tav olurdu gönlümün gönülsüz
Açılmış penceresi.

Kalbim zayıfladı
Durdu nefesim.
Bir anlık bu duruşma
Celladımı çağırdı kabrime.
Vurdu kafasına giyotinim.

Papatyalar kaldı ellerimde bu hengamede
Tozlu sayfalara üfledim nefesimi.
Külünü attım üstümden yanmış
Tütün mamülümün.

Üç nefes üfledim ruhuna
Anlayamaz bunu faili meçhul.
Üç nefes boynuna
Günahlarını yazar.

Yanan cehennnem
Cennete çağırır
Arafa boyun eğer kimsesizliğim.
Kimsesiz sokaklarda
Kimliksiz ayak hareketlerim.
Kimeydi yalanlarımızın çaresizliği
Kendine batar hep bu iğnenin ucu.

Sancılanır yaralarım,dikişlerim
Bu bedenin böğürüşü.
Ruhunu sarmış çığlıklar ve
Bir akşam vakti
Dolanır boynuna gereksiz yalanlar.

Sanki fethedecekti kaleni
Bu sonu gelmeyen akınlar.
Sus,sus,sus!
Yakacak içini bu vicdan ve vicdansızlıklar.
Sus,sus,sus!
Kalbini yaracak bu katliam!

Uyu,uyu,uyu!
Uyandıracak seni uykundan.
Kızıl menekşen,siyah papatyan,kanayan yaran,gülmeyen zaman!
Uyu,uyu,uyu!
Uyandıracak seni uykundan.
Bir kıyam,bir ziyan,bin hatan,bin cezan!
Uyu,uyu,uyu!
Uyandıracak seni uykundan.
Çaresizliğine yanacak olan ışıklar.
Uyan!
Yok ki kendinden başka yalan.

06.49

Madde-Yalan-Kan
Karanlık.
Öfkeyle doğar artık güneş,ayın ışığından.

Aydınlık.
Geceye sarılır,güneşin kahrından.

Sonsuzluk.
Sonunu bilmeden koşarmış zamanın ardından.

Sonbahar.
Döker yaprakları sancısız,korkusuz bir zaman.

Yağmur.
Temizlesin hasta,aciz kalbini.

İlkbahar.
Çiçekler açsın gönül pencerende sayısız.

Yağmur.
Yıkasın,hüzünlerine hüzün olup yağanları.

Kış.
Kar tutsun bütün çığlıklarını.

Kar.
Yağsın,huzuru koklasın buzdan şatolarında büyük insanoğlu.

Gece sarılsın tütünün kağıda sarılması gibi.
Tütün yansın tutuşsun gözbebeklerinde.
Alevler yükselsin gözlerimden kalbime.
Bir madde çözülsün avuçlarımdan
Dikilsin toprağa bu yeni fidan.

Yağsın bu gece yıldızlar üstüme
Serdim gökyüzünü gözlerimden kalbime.
Bir dilek tuttum
Tutmayacağını bile bile.

Yaşam varmış,tutmamış,bırakmış.
Yalanmış.
Yılana sarılmış,yalana sarılmış insan gibi.

Eğer yoksa bunun sonu
Üstünden geçecek gibi sorun.
Ne kadar yalan duyduysan
O kadar kanar yaran.
Dur bir yara bandı
Ya da yap bir pansuman.

Sabahı seyredecek
Güneş gözlükleri olmadan.
Hadi bir umut dayan.
Gözlerinde bak herşey
Kan,kan,kan...

Plak
Plak doldurdum kafamda
Sürekli aynı şarkıyı çalmakta.

Güneş doğurdu tanrı
Gecenin karmaşasından.

Geceye aşık oldu
Güneş yokluğundan.

Uzaklaştı hayat sevincinden.
Böyle sonsuza gideceksen
Bul sonsuzluğu
Kalplerinde.

Otur yüzleş yüzlerinle
Hangisi sensin tanımazsın bile.
Aynaya bakınca gördüğün
Sen değilsin bile.

Duvara Serenat
Yanıyor içim dışım
Bir kor acı bırakıyor yüreğim
Boğazımı düğümleyip
Acıtmakta canımı bu duvar hali.

Ateşler içinde gözlerim
Bir sağanak vurmuş
Gözlerime.
Yakmış suları bebeğimin.

Yatağım diken
Yorganım tahta
Uyutmuyor geceler.

Yorgun bedenim nadasta.
Bekle
Döneceğim şafakta.

Bir geceye sor beni
Bir kere kalbine
Ruhuna sar beni
Üfle geleceğime
Sanki bir Berlin Duvarı gözlerimin önünde.
Sanki bir dilenciyim
Ellerinde.

Sorun olur geceler
Nefrete bulaşır elin.
Yok kimse hiç sevmedi.
Bu gecenin sesi.

Gözlerin acır
Duvarı sever ellerin.
Hiç hatırası yokmuş sevginin.

Işık uyutmaz
Sağanak vurur camlara
Elim yüzümde kalır
Aklım havada.

Koş kurtar kendini
Bu şafakta
İçim dışım fırtına.