Dışım
Ağustos 08, 2017
Dışım
Üzüldükçe güçlendim
Üzdükçe üzüldüm.
Unutamadığım hatıralarım
Yanmış kağıtlarda.
Küllerde buldum hüzünlerimi.
Yağmur birikintisine düşer yüzüm
Yağmurun berraklığı yok ruhumda.
Çamura bulanmış duygular
Temizlenmeli bir sağanakla.
Kepenkleri kapamış ruhumun
Anahtarı sende.
Belki de bu kadar umut etmemeli gecelerde.
Bir büyüsü yok ki sevmenin.
Bir yolu yok ki.
Hüznü var içinde
Burukluğu var kalbinde
Kırıklığı var her zerrende.
Sanki sele tutulmuş gibi
Meçhule gidiyorum yine
Nereye bırakır bu su beni.
Sonunu bilmeden kapıldım
Kaptırdım kendimi bu afete.
Varlığımı adamak istedim
Kendimi acıyla terbiye ettim
Sanki suçluymuşum gibi
Kendime ceza çektirdim.
Deli divane tepindim
İçimde ordular ateş talimi yaptı
Hedefti kalbim.
Iskalamadıkça hiçbiri
Yoruldum.
Son nöbetçisiyim gecenin
Son bilinmezi.
Sen son duraksın.
Bu son mesai.
0 yorum